Emekçiler Aç, Patronlar Doymuyor: Vergiden Muaf, İnsanca Yaşamaya Yetecek Asgari Ücret! – Engin Kara

Geldik bir yılın daha sonuna. Asgari ücret bu haftalarda belirlenecek. Ekonomik kriz, artan enflasyon ve işsizlik rakamları da dikkate alındığında bu yılki asgari ücret milyonlarca emekçinin yaşam koşullarını çarpıcı bir şekilde etkileyecek.
Hükümet ve patronlar her zamanki gibi emekçileri sefalet ve açlık koşullarına mahkûm etmeye hazırlanıyor. Tek dertleri kârlarını büyütmek ya da iflasa sürüklenen yatırımları kurtarmak! Başka hiçbir şey umurlarında değil!
Kasım 2019 itibariyle dört kişilik bir ailenin açlık sınırı 2.108 TL, yoksulluk sınırı 6.849 TL olmuş durumda. Bekâr ve çocuksuz – tek başına yaşayan bir çalışanın yaşama maliyeti ise 2.557 TL.
Bu arada açlık sınırı sadece gıda harcamalarını kapsarken yoksulluk sınırı ise gıda harcaması ile birlikte giyim, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu harcamaları da kapsıyor.
Kamu işçilerinin Türk-İş tarafından satılışı, mikrofonların açık unutulmasıyla ortaya çıktı. Türk-İş yönetimi, yaşama maliyeti üzerinden yola çıkarak 2500 TL’lik bir talepte bulundu.
Dört kişilik bir ailede ortalama iki çalışan üzerinden hesaplama yaparsak bu rakam yoksulluk sınırına yaklaşmıyor bile. Oysa ki asgari bir yaşam standardı açısından karşılanması gereken temel ihtiyaçlar dikkate alındığında asgari ücret için temel alınması gereken yoksulluk sınırıdır.
Son 2 yıl içerisindeki yüksek enflasyon oranlarını da dikkate alırsak, asgari ücretlilerin ve bütün ücretli işçilerin ciddi bir yoksullaşma yaşadığı ortada. Dolayısıyla asgari ücret zammı yapılırken sadece şu anki yaşama maliyetini dikkate almak, asgari ücretlileri birkaç ay içerisinde temel ihtiyaçlarını karşılayamaz bir duruma mahkûm etmek anlamına gelecektir.
Asgari ücretin artırılması, daha yüksek ücretler için asgari ücretle eşitlenmek anlamına gelmemelidir. Asgari ücretin üzerindeki bütün ücretlere de son iki yıldaki gerçek enflasyon artışı dikkate alınarak en az %40 zam yapılmalıdır.
Sadece ücretlerin belirlenmesi, yasal ayak oyunlarını düşününce yeterli olmayacaktır. Son yıllarda özellikle düşük gelirli emekçiler ağır vergi yükleri altında giderek daha fazla ezilmektedir. Bu nedenle asgari ücret ve diğer ücretlerde yapılacak artışların yanı sıra asgari ücretten vergi alınmamalı, 4.000 TL ve altındaki ücretlere çalışanlardan alınacak vergi %10 ile sınırlandırılmalı, vergi ödemelerinde işverenlerden katkı payı alınmalı ve ağır artan oranlı bir vergilendirme sistemi getirilmelidir.
Bu Kazanımlar Mümkün Mü Değil Mi?
Asgari ücrete insanca yaşanabilir bir ücret olacak kadar yapılması, düşük gelirlilerin vergi yükünün azaltılması gibi talepler, bazılarına çok iddialı hatta hayal ürünü gelebilir. Biz bu rakamların gerçekçi olduğuna inanıyoruz. Esas sorun, bu tartışmaya kimin adına dâhil olduğunuzdur.
Kârlarını ve servetlerini artırmaktan başka bir şey düşünmeyen patronlardan taraf mısınız?
Bankaları, holdingleri, şirketleri kurtarmaktan başka bir amacı olmayan bakanlardan taraf mısınız?
Bir yandan işçiye hoş görünüp bir yandan arkasından iş çeviren sendika bürokratlarından taraf mısınız?
Yoksa alın teriyle yaşamaya çalışan on milyonlarca emekçiden taraf mısınız?
İlk iki gruptakilerin bırakalım asgari ücreti artırmayı, ellerinden gelse daha da düşürmek isteyeceklerini biliyoruz. Üçüncü gruptakilerin ise emekçilerin gerçek ve ciddi kazanımlarını düşündüğünü söylemek zor. Onlar ancak kendi koltuklarının ve elde edecekleri çıkarların peşindeler.
Ortaya koyduğumuz asgari ücret programı, ancak emekçiler tarafından ve emekçilerin penceresinden dünyaya bakanlar tarafından anlaşılacak ve haklı görülecektir. Derdimiz de budur.
Talep ettiklerimizi bugünkü hükümetin / asgari ücret komisyonunun verme ihtimali yok. Çünkü onlar ilk iki grubun çıkarlarını, üçüncü grubu maske olarak kullanarak koruma, kollama derdindeler.

Bu yüzden asgari ücret programımız için mücadele etmek ve dişimizle tırnağımızla insanca yaşam koşullarını kazanmak zorundayız.