Halkların Kardeşliği ve Newroz

(21.03.11)

Dün (20 Mart) Türkiye’nin dört bir yanında kutlanan Newroz, Ortadoğu’nun sınıf mücadelesiyle altüst oluşu eşliğinde ayrı bir önem kazanıyor. Sömürünün katmerlendiği şu dönemde işçi sınıfı da ayağa kalkarak düşmanlarını tir tir titretiyor. Özellikle sınıf mücadelesinin nabzını tutan Ortadoğu, dünyadaki bütün sömürülen ve ezilenlere ışık tutuyor.

Tüm bu yaşananların ışığında Newroz, Türkiye’de ve özellikle işçi sınıfının kalbi olan İstanbul’da ucuz sıyrıklarla atlatılmaya çalışılan bir gün oldu. Türkiye sermaye sınıfının uzunca bir süredir demokratik açılım palavralarıyla Kürt halkına kendi çizdiği sınırlarda bir “çözüm”süzlük dayatan politikaları, ezilenlerin gözünü boyayamıyor. Her Newroz’da olduğu gibi bu Newroz’da da hükümetin savaş politikaları, anadil konusundaki tutumu miting kürsüsünden eleştirildi.

90’lardan bu yana Türkiyeli kapitalistlerin Kürt halkının bağımsızlık taleplerine ilişkin sergilemiş olduğu korkak ve saldırgan tavır, ezilen bir halkın büyük yitimler yaşamasına neden olmuştur ve hala da olmaktadır.

Ne var ki kapitalizmin doğasına ilişkin bir sorun olarak sistem karşıtlığı olmaksızın hiçbir reformla çözüme ulaşılamaz. Nitekim biz sistem içi çözüm arayışlarını dillendiren sol liberal ağızların söylediğinin aksine Ortadoğulu sınıf kardeşlerimizin mücadelesini Türkiye’den de harlamak gerektiğini, ne ABD’nin bombalarının ne de Ortadoğu’daki tiranlıkların çözüm yaratabileceğini, tek çözümün işçi sınıfının halkların kardeşliği temelinde mücadeleyi omuzlaması olduğunu söyledik.

Hayatlarını asgari ücretle hatta çoğu zaman onun bile altında bir ücretle çalışarak sürdüren ve en kötü, en ağır koşullarda başını kaldırmadan üretim yapan Kürt sınıf kardeşlerimiz, kendi sınıfsal gerçekliklerine dokunan ajitasyonlarımıza özgürlük işaretleri yaparak karşılık verdiler Newroz alanında. Özellikle genç işçi nüfusun dergi ve gazetemize olan ilgisi, Kürt halkının mücadele ufkunun genişliği açısından da önemli bir ölçüt sundu bizlere.

Bütün dünyada sömürüyü yok edebilmenin tek yolu ezilen ulusların mücadelelerini sosyalist bir dünya temelinde birleştirmektir ve biz Marksistlere bu anlamda büyük sorumluluklar düşüyor.