Home / Karışık / Fransa’daki CumhurbaÅŸkanlığı Seçimlerine Bakış

Fransa’daki CumhurbaÅŸkanlığı Seçimlerine Bakış

Birinci tur seçim sonuçlarına göre ilk 5’e giren adaylar.

Fransa’da geçtiÄŸimiz pazar yapılan cumhurbaÅŸkanlığı seçimlerinde anketlerin tahminlerine uygun ÅŸekilde serbest piyasa ÅŸampiyonu Emmanuel Macron (%24.0) ve faÅŸist Marie Le Pen (%21.3) ikinci tura kaldılar. İlk iki sırayı bu isimler alırken yine anketlerin tahmin ettiÄŸi gibi üçüncü ve dördüncü gelen adaylar, ikinci tura kalmaya bir hayli yakındılar. Bunlardan üçüncü gelen merkez saÄŸdaki ana parti olan Cumhuriyetçilerin adayı François Fillon, %20.0’da kaldı. Favori girdiÄŸi seçim sürecinde yolsuzluk skandallarıyla boÄŸuÅŸtu, gözden düştü ve neticede üçüncülüğe geriledi. Dördüncü sırada ise Sol Cephe‘nin adayı Jean-Luc Melanchon ise radikal bir sol reform programı ile gençliÄŸin ve emekçi kesimlerin ilgisini çekerek gerilerden gelip istikrarlı bir yükseliÅŸle ikinci turu zorlasa da (%19.6) Le Pen’in 600 bin oy gerisinde kalarak (7.6 milyon- 7.0 milyon) ipi göğüsleyemedi. BeÅŸinci sıradaki isim ise iki merkez partiden diÄŸeri olan Sosyalist Parti’nin adayı Benoit Hamon‘du. Hamon, Sosyalist Parti’nin ön seçimini Bernie Sanders vari bir sol retorik kullanarak beklenmedik ÅŸekilde kazandı ve partinin devlet baÅŸkanı adayı olmaya hak kazandı. Ne var ki Sosyalist Parti’nin asıl gücü olan saÄŸ kanat, Hamon’u desteklemeyi reddederek Emmanuel Macron’u destekleyeceÄŸini açıklayınca Hamon’un önü kapandı (%6.3), Macron’unki açıldı…

MACRON

39 yaşında Fransa tarihinin en genç cumhurbaÅŸkanı olmaya çok yakın olan burjuva politikasının bu piyasacı yeni yetmesini fırlatma rampasına koyan Fransa tarihinin en az popüler baÅŸkanı, rezil ve baÅŸarısız Hollande‘dan baÅŸkası deÄŸil. Hollande’ın el vermesiyle azgın işçi düşmanı bir profil sergilediÄŸi ekonomi bakanlığına sıçrayan bu eski Rothschild bankacısı, uygun fırsatta Sosyalist Parti‘den ve hükümetten ayrılarak baÅŸkanlık yarışında “merkezin” adayı olacağını ilan etti. İlk iÅŸ olarak hiçbir zaman sosyalist olmadığını söyleyiverdi. Sosyalist Parti’nin saÄŸ kanadı, ön seçimlerden sol bir ismin çıkması karşısında kendi parti adaylarını satışa getirip Macron’u destekleme kararı alınca Macron, bir anda kendisini cumhurbaÅŸkanlığının en güçlü adayı olarak buldu. Sosyalist Parti ve Hollande, daha önceki seçimlerde Sarkozy ve Cumhuriyetçi Parti’nin neoliberal politikalarına karşı halkın desteÄŸini alarak seçilmiÅŸlerdi. Ne var ki iktidardayken Sarkozy’nin kaldığı yerden devam ettiler. Son olarak da baÅŸka bir işçi düşmanının yeniden devlet baÅŸkanı olmasını saÄŸladılar. SaÄŸladılar diyoruz çünkü Le Pen’e karşı bütün burjuva partiler Macron’u destekleme kararı aldılar. Dolayısıyla Macron çok büyük bir sürpriz yaÅŸanmazsa Fransa’da Hollande’ın boÅŸalttığı koltuÄŸa oturacak. Bütün varlığı emekçilere ihanet etmek olan Sosyalist Parti’nin ve diÄŸer burjuva partilerin tüm yaptıkları faÅŸist Le Pen’i öne çıkardığı için Macron’a destek olmanın hiçbir anlamı olamaz. Macron ÅŸimdiden haftalık çalışma saatini 35’ten 40’a çıkaracağını, kamu harcamalarını kısacağını ve iÅŸten çıkarmalara gideceÄŸini ilan etti bile.

Sıradan bir Fransalı için berbat geçeceÄŸi ortada olan bir Macron baÅŸkanlık döneminin yoksullaÅŸan ve dışlanan kesimlerdeki hoÅŸnutsuzluÄŸu kullanan Le Pen’in önünü daha da açacağını rahatlıkla söyleyebiliriz. DiÄŸer taraftan bu durum kader deÄŸil, çünkü sistem dışı devrimci solun ve Fransa işçi sınıfının Macron döneminde yapacakları, Le Pen’in önünü kesebilir. Fransa işçi sınıfının bu gücü var; mücadele ve örgütlülük sayesinde ibre saÄŸdan sola pekala kayabilir.  

Fransa Solu   

Solun iddialı ismi Jean-Luc Melanchon’du. Melanchon, Sosyalist Parti’nin iyiden iyiye saÄŸcılaÅŸması nedeniyle partiden 2008’de ayrılan sol-sosyal demokrat bir isim. Ayrılıktan sonra Almanya’daki Die Linke örneÄŸinden hareketle Sol Parti’yi kurar ve Fransız Komünist Partisi ile dirsek temasında kalarak yüksek siyasetin ana aktörlerinden biri haline geldi . Bu ikilinin yanına katılan diÄŸer reformist sol oluÅŸumlarla Sol Cephe kuruldu. Sol Cephe adına 2012’de devlet baÅŸkanlığı seçimlerine katılan Melanchon ilk turda %11.2 oranıyla ikinci tura kalamadı Sonraki süreçte Fransız Komünist Partisi ile iliÅŸkileri gerildi: zira yerel seçimlerde FKP ilkesizliÄŸin dibine vurarak Sosyalist Parti ile ittifaklar kurdu. Yine de 2017 seçimlerinde FKP’nin desteÄŸiyle Melanchon ikinci kez devlet baÅŸkanlığına aday oldu. Bu sefer haftalık çalışma süresini 30 saate düşürmeyi, çok yüksek oranda servet vergisi getirmeyi, NATO’dan çıkmayı, baÅŸkanlık sistemini terk etmeyi vb. öneren “6.Cumhuriyet” programı ile sahneye çıkan Melanchon, popülaritesini giderek yükseltir, yüz binlerin katıldığı mitingler yaptı… 

Bu arada 6. Cumhuriyetin sosyalist bir cumhuriyet olmadığını hatırlatma fayda var, zira reformizmin sıcak yüzü çoklarına oldukça cazip görünür, özellikle de neoliberalizmin ve faşizmin yükseldiği bir zamanda..

Philippe Poutou

Radikal Sol 

Radikal solda anti-kapitalist işçi sınıfı söylemi kullanan iki Troçkist aday, seçimlere katıldı. Bu iki adaydan Yeni Antikapitalist Parti (NPA)‘li Ford işçisi Philippe Poutou %1.1, İşçi Mücadelesi’nden (LO) Nathalie Arthaud %0.65 oy alabildi. Özellikle Philippe Poutou, baÅŸkan adaylarının canlı yayında kapıştığı TV oturumlarındaki performansı ile sadece Fransa’da deÄŸil, dünya çapında ses getirdi ve sempati topladı. 

Nathalie Arthaud

Melanchon’un ilk ikiye kalmak konusundaki iddiası, sol oyların Melanchon’da toplanmasına yol açsa da bu iki adayın seçimdeki dengelerin sıkıştırmasına raÄŸmen toplamda aldıkları 630 bin oy Troçkist partilerin Fransa’da belirli bir toplumsallaÅŸma düzeyinde olduklarını sergiliyor. DiÄŸer taraftan Melanchon’un oyunu bölerek Le Pen’in ikinci olmasına sebep oldukları suçlamasıyla bu adaylar eleÅŸtirilse de Melanchon’un Sosyalist Parti’den eski yoldaşı Hamon’un Melanchon lehine çekilmesi çok daha mantıklı olurdu. Sol-sosyal demokrasinin bu iki figürünün aralarında anlaÅŸması gerekirdi. 

Gelgelelim Troçkist partilerden LO, tutucu, karamsar ve sekter eÄŸilimleri ile NPA ise çalkantılı iç yapısı ve zaman zaman saÄŸa kayan politik duruÅŸuyla 2000’lerden itibaren büyük fırsatların kaçırılmasına sebep oldular. LO’nun kadim tutuculuÄŸunun bu saatten sonra deÄŸiÅŸmesini beklemek için bir neden bulunmuyor, ama saÄŸa ya da sola kayabilen NPA içerisinde güçlenmesi durumunda umutlanabileceÄŸimiz daha canlı ve devrimci öğeler bulunuyor.      

Etiketlendi: