CarrefourSA’dan Fernas’a Emekçiler Saldırılara Karşı Mücadelede! – Aze Eylül Aytekin

İktidarın Mehmet Şimşek eliyle uyguladığı kemer sıkma politikalarıyla emekçiler tamamen sefalete mahkum edilmiş; ardından ara zam olmayacağı duyurulmuştu. Mevcut ücretlerle yoksul emekçilerin geçinme zorluğu, özellikle İstanbul, Ankara gibi büyükşehirlerde günden güne artıyor. 17 bin TL veya onun biraz üstü ücretlerle yaşama tutunmaya çalışan emekçiler Ocak ayına kadar nasıl idare edecek sorusu akıllara geliyor; ama görüyoruz ki bu şartlarda, “idare etme” koşulu bile kalmamış durumda.

Bu sırada Türkiye’nin dört bir yanı işçi direnişleriyle yankılanıyor. Ülkenin birçok yerinde işçiler; sefalet ücretlerine, hak gasplarına, kötü çalışma şartlarına karşı eyleme geçtiler:

• İstanbul’un Esenyurt ilçesinde CarrefourSA depo işçilerinin çalışma koşullarının iyileştirilmesi ve maaşlara zam talebi üzerine 12 Ağustos’ta 6 işçi işten çıkarılmış; ardından DGD-SEN öncülüğünde bir direniş başlatılmıştı. Carrefour patronu Sabancı’nın çıkarlarını kollamak için polisin seferber olmasına ve işçiler saldırılarla karşı karşıya kalmasına rağmen direniş 17. gününde de devam ediyor.
• AKP Batman Milletvekili Ferhat Nasıroğlu’nun sahibi olduğu FERNAS Madencilikte, işçiler sendikaya (Bağımsız Maden-İş) üye oldukları için işten çıkarıldı. İşe iade talebiyle direnişe geçen işçilere 26 Ağustos’ta jandarma saldırdı ve 70 işçi gözaltına alındı. Gözaltından çıkar çıkmaz tekrar direniş alanına giden işçiler eylemlerini sürdürüyor.
• Antep’te üretim yapan Akcanlar Tekstil işçileri, patron tarafından dayatılan yedili çalışma sistemine ve vergi kesintilerine karşı 17 Ağustos’ta iş bırakmışlardı. Bunun üzerine 90 işçi işten çıkarılmıştı. Üstelik işveren; işten çıkarmalarda önce kod 46’yı hemen ardından işsizlik maaşı alamamaları için kod 22’yi kullanmıştı. İşçiler fabrika önünde direnişlerine devam ediyor.
• Erzincan İliç’te 9 işçinin liç kayması sonucu hayatını kaybetmesinin üzerinden 6 ay geçtikten sonra, Anagold şirketi tarafından 187 işçi işten çıkarıldı, ardından işçiler eyleme geçtiler.

Bu eylemlerde de görüleceği üzere ne zaman işçiler hakkını, arasa ne zaman eyleme geçse karşısında  devletin kolluk güçlerini buluyor; iktidar tarafından “marjinal”, “terörist” ilan ediliyor. Maaşına 5.000 TL zam ve en temel insanca çalışılabilir koşullar isteyen emekçilere kolluk güçleri “Size Sabancıların selamını getirdik” diyerek ters kelepçe yapıyor, yerlerde sürükleyerek gözaltına alıyor.

Türkiye tarihi sınıf mücadelesinin özel örnekleriyle dolu. Son yıllarda da işçi direnişlerinde irili ufaklı hissedilen bir artış yaşanıyor. Ekonomik krizin derinleştiği bu zamanlarda patronlar sınıfı tarihin gördüğü en yüksek kar oranına ulaşırken emekçilerin daha da yoksullaşması sessizlikle karşılanacak boyutu çoktan geçiyor. Ciddi kazanımlar elde edebilmenin yolu işyerlerindeki mücadeleleri sokaklara taşımaktan geçiyor. Burada mücadeleci sendikalara ve sosyalistlere büyük görev düşüyor. Yeniden bir mücadele dalgası yaratmak için, fabrikalarda, emekçi mahallerinde, işyerlerinde ciddi çabalar gerekli. Güncel talepler çerçevesinde birleşilmeli ve harekete geçilmeli!