- Kıbrıs Seçimleri: Erhürman Müdahalelere Rağmen Kazandı! - Ekim 20, 2025
- Kârlı Çıkan Kim? – GüneÅŸ Gümüş - Ekim 18, 2025
- Yunanistan Polisinden Filistin Eylemine Kanlı Saldırı - Ekim 8, 2025
BirleÅŸik Metal-Ä°ÅŸ Sendikası Sınıf AraÅŸtırmaları Merkezi’nin (BÄ°SAM) açlık sınırı verilerini açıkladı. Haziran ayında dört kiÅŸilik bir ailenin açlık sınırı, geçen yılın aynı ayına göre yüzde 19.7 artarak bin 757 TL’ye yükseldi. Asgari ücret ise malum 1600 TL. Yani asgari ücretli bir kez daha açlık sınırının altına mahkûm oldu. BÄ°SAM verilerine göre yoksulluk sınırı da 6 bin 77 TL olarak belirlendi.
Patates, soğan gibi en temel besin öğeleri bile yoksul emekçilerin bütçesini zorlayacak düzeye gelmiş durumda. Hayat pahalılığı giderek artıyor. Emekçiler ise giderek daha fazla açlığa ve yoksulluğa mahkûm oluyor.
ErdoÄŸan “dış mihraklar, millet iradesi” gibi safsatalarını söyleyedursun, apar topar erken seçime gidilmesinin asıl sebebi ekonominin çöküşün eÅŸiÄŸine gelmesiydi. Döviz kendi tarihinin tavanını gördü, görmeye de devam edecek gibi duruyor. Hükümetin ucuz politikalarıyla günü kurtarmaya çalıştığı, inÅŸaat yaparak sıcak para akışıyla göz boyadığı, elindeki göçmenleri bırakma tehdidiyle Avrupa BirliÄŸi’nden para kopardığı günlerin sonuna yaklaÅŸtık. AKP iktidarı, senelerdir altını oyduÄŸu ve yavaÅŸ yavaÅŸ çöken bir binanın üstüne yıkılması tehlikesi ile karşı karşıya. Fakat bu çöküşün bedelini emekçi halka ödeterek kurtulma peÅŸinde. Ekonominin başına kimi getirerek iÅŸleri düzeltebileceÄŸinin hesabını yapan ErdoÄŸan, her diktatör gibi iniÅŸini yumuÅŸatma ve koltuÄŸunu tehlikeden koruma derdinde.
Hâlihazırda Csun, Süperpark, Flormar, Barilla fabrikalarında işçilerin aynı zamanlarda mücadeleye girişmiş olmalarından görüyoruz ki patronlar da hükümet de krizin bedelini işçiye, yoksul emekçiye ödetme niyetinde. Zaten bütün gün pestili çıkana kadar çalışıp yine de evini zor geçindiren milyonlarca emekçinin sırtına daha fazla binerek kendi koltuklarını, kârlarını kurtarma peşinde olacak kadar acımasız bir sınıfla karşı karşıyayız.
Emeğimizle yaşayabilmemizi imkânsız kılan bu sistemden tek kurtuluş örgütlü sınıf mücadelesi. Eğer çocuklarımızın ayakkabı paralarını, okul harçlıklarını, mutfağa alacağımız patates-soğanı dert ederek yaşayacak duruma geldiysek; işçilerin emekçilerin kendi içlerindeki suni kimliksel ayrımlardan sıyrılıp ortak dertleri için bir araya gelmelerinin zamanı gelmiş demektir.
Patronların ve AKP’nin düzeninin yarattığı ekonomik kriz daha da derinleşecektir. Krizin faturasını kimin ödeyeceğini ise örgütlü mücadele belirleyecektir. Bunun için emekçilerin örgütlü mücadelesini yükseltmek, bugün her zamandan daha kritik bir duruma gelmiştir.
